Η απουσία σου...

 
Κάθε βράδυ προσπαθώ να ανάψω ξανά τα αστέρια
να ενώσω τα τοπία
να ενώσω τα σώματά μας,
με τη φαντασία μου...
Προσπαθώ να σβήσω τις αποστάσεις...
μάταια όμως...

Ενωμένη με την αύρα της απουσίας σου
πλάθω εικόνες, ψιθύρους,
φτιάχνω αισθήσεις απ' τη μυρωδιά σου...
Προσπαθώ να ενώσω τις αποστάσεις...
μάταια όμως...

Το σώμα παγωμένο από τα αγγίγματα που λείπουν...
οι αισθήσεις μουδιασμένες από τα χάδια σου...
Το μυαλό μου αγκιστρωμένο
στο δικό σου άγγιγμα, στο βλέμμα σου...
στο "σε αγαπώ" που ανάβλυζε η μυρωδιά σου...

κι εγώ παλεύω να ενώσω τους χρόνους...
να σε αισθανθώ μέσα μου... να ρουφήξω ζωή από σένα
για να σου τη δώσω για θεό, να με λατρεύεις...
μάταια όμως...
είσαι μακριά...